Op reis kom je wel eens dierenopvang- en rehabilitatiecentra tegen. Plekken waar wilde dieren die hulp nodig hebben, worden opgevangen. Hier kun je wilde dieren goed zien. Maar het zijn niet altijd mooie plekken. Sommige centra hebben namelijk als doel om zo veel mogelijk geld te verdienen en dat gaat natuurlijk ten koste van de dieren. In dit blog vertellen we hoe je op reis een écht diervriendelijke dierenopvang herkent. Zo weet je zeker dat het geld goed terecht komt.
Hoezo wordt er misbruik gemaakt van dierenopvanghuizen?
We realiseren steeds meer dat ritjes op de rug van een olifant, wandelen met leeuwen, knuffelen met koala's en op de foto gaan met walrussen niet oké is. Dieren horen hun natuurlijke gedrag te kunnen vertonen. En dat kan niet in deze gevallen. Hierdoor verdwijnen dit soort 'attracties'.
Als alternatief bezoeken veel reizigers rehabilitatiecentra of sanctuary's. Een plek waar dieren die gewond zijn, geen ouders meer hebben of bijvoorbeeld uit het circus, of een ander entertainmentbedrijf komen, opgevangen worden. Een mooie plek om te bezoeken en eventueel vrijwilligerswerk te doen. Maar er zijn helaas ondernemers die hier misbruik van maken. Die weten dat mensen niet meer op olifanten willen rijden of een papegaai op hun schouder willen voor de foto. Zij spelen in op de behoefte om dieren in een natuurlijke leefomgeving te zien en richten zogenaamde dierenopvangcentra op. Maar respectvol en met liefde omgaan met de dieren staat hier opnieuw niet op nummer één.
Zo herken je een écht diervriendelijke dierenopvang
Er zijn genoeg rehabilitatiecentra, sanctuary's en dierenopvangcentra die wél het dierenwelzijn van hun inwoners hoog in het vaandel hebben. En die kun je gelukkig herkennen. De stichting World Animal Protection heeft hier onderzoek naar gedaan en in stappen uitgelegd hoe je een goed en oprecht centrum er uit pikt.
De dieren leiden een leven dat lijkt op hun leven in het wild
Een goede dierenopvang heeft als missie om het welzijn van het dier te waarborgen. Dat betekent dat het dier genoeg kan eten en drinken, niet gedwongen wordt tot bepaalde handelingen en op een plek verblijft met genoeg verrijking en soortgenoten om mee te leven. Het dier moet zichzelf kunnen zijn, genoeg ruimte en keuzevrijheid hebben om zelf te bepalen hoe de dag er uit ziet. Een plek waar hij zijn natuurlijke gedrag kan laten zien.
Ten slotte zijn de inwoners van de dierenopvang daar noodgedwongen gekomen. Ze waren gewond in het wild gevonden, zijn gered uit de entertainmentindustrie of werden mishandeld door mensen. Deze dieren zijn dus niet zomaar uit het wild gehaald.
Direct contact met dieren is niet mogelijk
De meeste dieren in rehabilitatiecentra en sanctuary's zijn wild. Dat betekent dat het niet natuurlijk zou zijn om een ritje op ze te maken, met ze op de foto te gaan (behalve van een afstandje), ze te wassen, even te aaien en ook niet om met ze te knuffelen. Als aangeboden wordt om dit te doen, kun je er vrijwel zeker van zijn dat er iets niet klopt. Voor de zekerheid kun je de verzorger hier naar vragen.
Wilde dieren zijn sowieso niet knuffelig. Maar wilde dieren kunnen wel toenadering zoeken. Ze snuffelen aan je, plukken aan je kleding of haar of komen tegen je aan liggen. Dan weet je dat ze je vertrouwen. Doe dan in ieder geval nog steeds niets uit jezelf. Laat het dier het initiatief nemen. Het zijn wilde dieren die het niet gewend (horen te) zijn om dicht bij mensen te komen.
Je krijgt een rondleiding door de opvang
Een goede opvang biedt, in plaats van contact met de dieren, een rondleiding door de opvang aan. Zo kun je de dieren van een gepaste afstand observeren terwijl ze genieten van hun vrijheid.
Tijdens een rondleiding vertelt een goede opvang je wat de reden is dat de dieren hier zitten. Ze laten je weten met welke problemen ze te maken hebben (gehad) en hoe hun leefwereld er in het wild uit ziet. Je krijgt te horen wat het natuurlijke gedrag van de dieren is, waar ze behoefte aan hebben en hoe ze in de opvang voorzien in deze behoeftes.
De omwoners worden erbij betrokken
Voor een goede opvang is het belangrijk om omwonende gemeenschappen te betrekken bij de opvang. Ze willen hen bewust laten worden van het belang van de dieren en respect voor deze kwetsbare wezens kweken. Ze gaan met omwonenden in gesprek, leren ze meer over de functie van het dier in de omringende natuur en laten ze meehelpen in de opvang.
Into the wild
Rehabilitatie en dierenopvangcentra met een rehabilitatieprogramma zorgen er voor dat dieren op een verantwoordelijke en veilige manier weer terug de natuur in kunnen. Je herkent een rehabilitatiecentrum, of dierenopvang met zo'n programma, aan het feit dat dieren en mensen geen contact hebben. Als een dier namelijk contact heeft gehad met mensen, wordt het onmogelijk om ze opnieuw uit te zetten in de wildernis.
Een ander kenmerk van een goed rehabilitatieprogramma is wanneer de opvang het welzijn van de dieren na het teruglaten in de natuur blijft monitoren. Dit doen zij door hen bijvoorbeeld op afstand te observeren of door de chip of de band die het dier gekregen heeft (onder verdoving) te volgen.
Er wordt niet gefokt met de dieren
Dierenopvangtehuizen heb maar een doel: overbodig worden en niet nodig zijn. Wanneer dat het geval is, betekent het dat wilde dieren overal ter wereld veilig kunnen leven, zonder misbruikt te worden in de entertainmentindustrie of het toerisme, zonder gewond te raken door ontbossingen of ontmoetingen met mensen.
Wanneer een dierenopvang dit niet als doel heeft, weet je genoeg. Dit dierentehuis is niet goed. Een echte dierenopvang wil niet nog meer dieren, fokt niet met dieren en verkoopt ze niet door. Wanneer je merkt dat een dierenopvang zo'n commercieel doel heeft, kun je hen er op aanspreken. Neem sowieso ook contact op met een dierenbeschermingsorganisatie in dat land en eventueel met World Animal Protection.
Maar hoe kom je achter deze punten?
Voordat je een dierenopvang bezoekt, is het belangrijk om onderzoek te doen. Dat doe je door de website te bezoeken (als die er is). Hoe transparanter ze zijn over het doel en de manier waarop de dieren er leven, hoe beter. Heeft de opvang geen website, dan kun je een e-mail sturen vanuit 'nieuwsgierigheid' of bellen met een aantal vragen. Zijn er geen contactgegevens bekend? Dan kun je polshoogte nemen bij de lokale autoriteiten of dierenbescherming.
Heb jij tips voor het bezoeken van een diervriendelijk rehabilitatie- of dierenopvangcentra? Laat het ons weten door een reactie achter te laten in de comments.